Żakard - scena utkana na krosnach tkackich metodą Żakarda - Jacquarda. Technika opracowaną przez Jana Szczepanika (1872-1926) . Wynalazca szczególnie zainteresował się technologią barwnego tkactwa, jak i żakardów o czarnej osnowie i białym wątku, tworzących czarno-biały wzór na szarym tle. Typowym przedstawicielem tego typu tkanin jest jedwab i jedwabny adamaszek. Ze względu na stopień skomplikowania wykonywane były przez sterowane kartami perforowanymi, maszyny żakardowe wynalezione przez Josepha Marie Jacquarda. Zarówno karty perforowane zwane wówczas patronami, które sterowały tymi maszynami, jak i praca na nich była wykonywana ręcznie. Jedną z wiodących manufaktur produkującą tkaniny ozdobne była wytwórnia ARTPOL , która istniała w Polsce od XIX wieku. Technika tkacka, sposób wykonania, jakość użytych nici jedwabnych, ich grubość, faktura, kolorystyka i niuanse odcieni barw (12 odcieni szarości), wysoka jakość techniczna są charakterystyczne dla tkanin wykonanych metodą Żakarda.
Te piękne i misternie utkane obrazy żakardowe są gładkie, miękkie, śliskie i bardzo miłe w dotyku. Obrazy - scenki rodzajowe tkane tym systemem, znajdują się w muzealnych kolekcjach, a także prywatnych zbiorach. Artystyczne tkaniny z jedwabiu powstałe w firmie ARTPOL, są bardzo cenione przez kolekcjonerów i rzadko je można spotkać na aukcjach nawet renomowanych domów aukcyjnych. Czasem ich pochodzenie nie jest nam znane (rzadko posiadają sygnatury), jednak wszystkie zachwycają mistrzostwem wykonania, subtelnością precyzyjnie układających się splotów nici, które nadają im szczególny, jedyny w swoim rodzaju, rozpoznawalny charakter. Najsłynniejsze z nich znajdują się obecnie w muzeum w Tarnowie i przedstawiają portrety: Józefa Piłsudskiego i Ignacego Mościckiego oraz godło Polski z napisem: „Orzeł Biały”, a także Matkę Boską Bolesną „Mater Dolorosa”.