Jeżeli interesujesz się starą niemiecką porcelaną, to z pewnością wiesz, dlaczego jest ona warta uwagi. Nie trzeba wspominać o jej wysokiej jakości i kunszcie tworzenia. 

Ale jest kilka rzeczy, o których wspomnieć warto, jak choćby to, że jej historia sięga 1708 r., kiedy to Fredrich Bottger wynalazł sposób na wytwarzanie porcelany twardej. Wcześniej bowiem wyrób tego rodzaju ceramiki był sekretem, którego pilnie strzegli Chińczycy.

Niemiecka porcelana i jej historia

Odkrycie Bottgera na tyle oczarowało współczesnego elektora Saksonii (Augusta Mocnego), że zdecydował się on na ufundowanie manufaktury w Miśni. Odniosła ona ogromny sukces, co pociągnęło za sobą powstawanie coraz większej liczby podobnych zakładów.

Z czasem fabryki te zaczęły między sobą konkurować. Każda z nich stawiała sobie za cel zdominowanie rynku amerykańskiego i europejskiego — niemiecka porcelana zaczęła się bowiem pojawiać również za oceanem.

XIX wiek

W XIX wieku rozkwit niemieckiej porcelany trwał nadal. Powstało wówczas wiele kolejnych fabryk, którym warto poświęcić uwagę.

Roschütz

Tradycja wytwarzania porcelany w Roschütz sięga 1811 r. To właśnie wtedy rodzina von Bradenstein zdecydowała się na założenie tam fabryki. 

Na początku nie przyniosła ona jednak właścicielom oczekiwanych korzyści, co zmusiło ich do sprzedania jej. Do roku 1882 manufaktura często zmieniała właścicieli. Ostatecznie przejęli ją Bernhard Schilde i Karl Unger. 

Los jednak nie oszczędzał tego miejsca. Już 4 lata później fabryka prawie spłonęła w pożarze. Na szczęście udało się ją szybko odbudować.

Po zakończeniu II wojny światowej manufaktura stała się własnością państwa niemieckiego. W 1968 r. włączono ją w skład Porzellankombinat Kahla, i w tej formie funkcjonowała do czasu zamknięcia w 1991 r.

Zakłady porcelanowe w Weimarze

Manufaktura Weimar Porzellanmanufaktur zaczęła wytwarzać porcelanę już w 1790 r. Została założona przez Christiana Andreasa Specka. Pochodzące z niej wyroby porcelanowe już 7 lat później pojawiły się na targach w Lipsku.

W 1830 r. fabryka została przejęta przez Gustava Vogta. Był on jednak jej właścicielem jedynie przez 6 lat. W 1836 r. zbankrutował i sprzedał manufakturę Gottfreidowi Sorge.

Bieg historii sprawił, że fabryka do końca XIX wieku zmieniała właścicieli jeszcze dwukrotnie. W 1917 r. kupił ją Ernst Carstens, a 11 lat później zmienił jej nazwę na Weimar Porzellan. Po II wojnie światowej manufaktura przeszła na własność państwa i została włączona w skład Kombinatu Feinkeramik Kahla.

Lata 90

Pierwsza połowa lat 90 XX wieku to okres reprywatyzacji fabryki. W 1992 r. przeszła ona na własność Herberta Hillebranda. Już trzy lata później musiał on jednak sprzedać fabrykę z powodu bankructwa. Ponownie jednak odkupił ją w 2006 r.

Obecnie, od 2007 r., fabryka należy do firmy Könitz Porzellan GmbH, której właścicielem jest Turpin Rosenthal.

Porcelana Wallendorf

Historia produkcji porcelany w fabryce Wallendorf sięga 1764 r. Jej założycielami byli: Wolfgang Hammann, jego syn, Gottfried Greiner, oraz jego kuzyn, Gotthelf Greiner. 

Początki nie były jednak łatwe. Jeszcze przed założeniem fabryki wolfgang Hammann ubiegał się bowiem na dworze królewskim Schwarzburg-Rudolstadt o koncesję na produkowanie porcelany. Spotkał się tam z odmową.

Dopiero później zdecydował się na zakup majątku w Wallendorfie. Z początku produkowano tam porcelanę, wykorzystując do tego lokalne surowce. 

Nie były one jednak wystarczająco czyste, by można było oferować produkty dobrej jakości. Problem ten rozwiązano, sprowadzając kaolin z Bohemii, czyli terenu obecnych Czech.

Pierwsza zmiana właściciela nastąpiła w 1833 r. Od tego czasu manufaktura przechodziła z rąk do rąk, aż do momentu przejęcia jej przez państwo w 1953 r. Prawie 40 lat później została ona przekształcona w spółkę z o.o. Porcelana produkowana jest tam do dziś.

Porcelana bawarska

Porcelana niemiecka to również (a może i przede wszystkim ?) ta wytwarzana w Bawarii. Należą do niej m.in. marki Rosenthal, Thomas oraz Edelstein.

Znakiem rozpoznawczym porcelany bawarskiej są oczywiście sygnatury, na których umieszcza się zamiennie niemieckie słowa Bavaria i Bayeruth, jak i ich polski odpowiednik, czyli po prostu Bawaria.

Współczesność

Współcześnie niemiecka porcelana postrzegana jest jako synonim luksusu i wyjątkowości. Coraz częściej okazuje się również, że warto interesować się nie tylko najbardziej znanymi markami, jak Miśnia czy wspomniany już Rosenthal. Duże znaczenie mają również te, z którymi stykamy się rzadziej.

Obecnie wiele dawnych manufaktur kontynuuje produkcję porcelany. Można do nich zaliczyć m.in. markę Reichenbach czy Tułowice.

Opinie

Niemiecka porcelana postrzegana jest jako coś, co niewątpliwie dodaje prestiżu i świadczy o zamiłowaniu do piękna oraz dbałości o szczegóły. Obecnie traktuje się ją jako swego rodzaju ewenement wśród ogólnie dużej liczby produktów niskiej jakości. 

Delikatne, a zarazem zmysłowe filiżanki firmy Alka Kunst czy bukiety kwiatów utkwione w eleganckich wazonach Lindnera mają w sobie coś wyjątkowego. Niejednokrotnie przywołują na myśl obrazy z dzieciństwa i długoletnią tradycję, okraszoną lepszymi i gorszymi czasami.

Tekst autorski: agnieszkablum.pl.